Τα Δώρα της Αναλήψεως

Δύο μεγάλα δώρα, αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί, βλέπουμε σήμερα κατά την μεγάλη Δεσποτική εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου μας, να προσφέρονται, όχι μόνο στους Αγίους Αποστόλους, αλλά σε όλη την ανθρωπότητα.

Δύο μεγάλα ευεργετήματα που δίνουν σε όλους εμάς σήμερα, στο χριστεπώνυμο πλήρωμα, την δυνατότητα και την ευκαιρία να γίνουμε κατά χάριν Άγιοι.

Το πρώτο είναι αυτό καθεαυτό το γεγονός της Αναλήψεως. Βλέπουμε τον Χριστό μας, μετά από τις σαράντα αυτές ημέρες μετά την Ανάσταση, να λαμβάνει το χοϊκό μας σώμα και να το ανυψώνει στον θρόνο της δόξης του Θεού.

Δεικνύει έτσι με αυτόν τον τρόπο το τέλος της θλίψης, το τέλος της αποξένωσης και την επανένταξη του ανθρώπου στον παράδεισο, λαμβάνοντας ο Ίδιος την ανθρώπινη μας φύση και αγιάζοντάς την.

Μόνο έτσι θα μπορούσε ο πεπτωκώς άνθρωπος να ξανακερδίσει την θέση του δίπλα στον δημιουργό του και μάλιστα φανταστείτε πόσο μεγαλόδωρος, πόσο φιλεύσπλαχνος είναι ο Θεός που εμείς πιστεύουμε και πόσο Θεός αγάπης, αναλογιζόμενοι πως διάλεξε να περάσει εκουσίως την αμφισβήτηση, την προδοσία, την σύλληψη, την κοροϊδία, τα βασανιστήρια και εν τέλη τον σταυρικό θάνατο, για να μας απαλλάξει πλέον απ’ αυτόν και να μας χαρίσει τι; Την κατά Θεόν κοίμηση και την αιώνιο ζωή.

Λέμε την λέξη κατά «χάριν» διότι κερδίζουμε την αγιότητα, όχι καθήμενοι και επαναπαυόμενοι στην θυσία του Χριστού γιατί το αξίζουμε δικαιωματικά, αλλά γιατί κάτι θα πρέπει να πράξουμε και εμείς, έτσι ώστε το έλεος του Κυρίου μας να μας επισκιάσει και να μας χαριτώσει.

Βλέπουμε τους Αγίους μας όλοι κατέβαλαν κόπους, άφησαν πίσω τα θέλω τους και στην πραγματικότητα ήταν άκρα βιαστές της εγκοπής του ιδίου τους του θελήματος. «ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν.»

Δεν μας δίνεται τίποτα χωρίς να καταβάλουμε προσπάθεια, έστω όσο αντέχουν οι δυνάμεις μας, αλλά έτσι -ας μας επιτραπεί η έκφραση- ο ίδιος ο Χριστός «αναγκάζεται» να είναι κοντά μας και να μας ενδυναμώνει.

Έτσι φτάνουμε στο δεύτερο δώρο και ευεργέτημα, που δεν είναι άλλο από την ίδια την υπόσχεσή Του, «ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρός μου ἐφ' ὑμᾶς· ὑμεῖς δὲ καθίσατε ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλήμ ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους» εννοώντας την έλευση του Παρακλήτου, τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.

Βλέπουμε και θαυμάζουμε το μέγεθος της αγάπης Του προς τον άνθρωπο, την ανεξικακία στους ίδιους τους ανθρώπους που λίγο πριν τον βασάνισαν, δείχνοντας μας τον δρόμο της συγχώρεσης και της μετάνοιας, που με το δικό Του παράδειγμα μας έδειξε.

Δεν μας αφήνει μόνους μας, στέλνει το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, που θα εορτάσουμε σε λίγες ημέρες, το Πανάγιον Πνεύμα, να μας ενδυναμώνει σαν τους Αποστόλους, για να έχουμε έναν αγώνα όχι αβοήθητοι, αλλά με δυνατό παραστάτη, ώστε, αν θέλουμε, να εξασφαλίσουμε την νίκη μας.

Αδελφοί μου, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μας θέλει όλους μαζί Του ενωμένους, μέσα στο σώμα της Εκκλησίας μας, όλους νικητές ζωής, ζωής όχι εφήμερης αλλά αιωνίου. Έστειλε τους μαθητές Του να περιμένουν την εξ ύψους δύναμη στην Ιερουσαλήμ, ώστε με την Πεντηκοστή να οπλιστούν με το Πνεύμα το Άγιο και με σοφία πια και θάρρος να διδάξουν και να δημιουργήσουν την πρώτη Εκκλησία.

Εμείς ήδη από το βάπτισμά μας έχουμε τον φωτισμό αυτό, την δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Ας εκμεταλλευτούμε λοιπόν τα δύο δώρα αυτά που μας έχει χαρίσει ο Χριστός μας σήμερα.

Δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι παραπάνω, αρκεί να αγωνιστούμε όλοι μαζί με στόχο την ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, εις τον κατά χάριν αγιασμό της ψυχής μας.

Αμήν

Του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη

Εφημ. Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Νέων Παγασών Βόλου

ΠΗΓΗ: romfea.gr