«Κοίμηση Χαράς & Ζωής Αιωνίου»

Βαδίζοντας στην καρδιά του θέρους, αγαπητοί μου αδελφοί, ένα ακόμα Πάσχα ανατέλλει προς εορτασμό, το Πάσχα του καλοκαιριού, όπως αποκαλείται από τον ευσεβή λαό μας.

Η μόνη διαφορά αυτή τη φορά είναι πως το τιμώμενο πρόσωπο δεν είναι ο Χριστός μας, αλλά το μέσο διά του οποίου η χαρά, η αποκατάσταση των σχέσεων Θεού και ανθρώπων και εν τέλει η σωτηρία μας ήλθε στον κόσμο, η Παναγία μας.

Μια μορφή που όμοιά της δεν έχει ξανασυναντήσει η ανθρωπότητα στην ολότητά της. Κάλλος εξωτερικό, όμορφα και γραμμένα χαρακτηριστικά, μα πάνω απ’ όλα κάλλος ψυχής, γλυκύτητας και αγάπης.

Δεν είναι τυχαίος ο χαρακτηρισμός της Υπέρ-Αγίας, διότι από μικρή την αφιέρωσαν οι γονείς της στο Ναό του Θεού. Εκεί ανατράφηκε με την παρουσία του Αρχαγγέλου Γαβριήλ και προετοιμάστηκε για το μέγα σχέδιο σωτηρίας μας, τον ερχομό του Μεσσία Χριστού.

Δέχθηκε έπειτα, με την θέλησή της, να γίνει το όχημα του Φωτός, κατά τον Ευαγγελισμό της, διότι ο Θεός μας έχει χαρίσει την απόλυτη ελευθερία, δεικνύοντας την ταπείνωσή της και την πάντοτε μεγάλη της πίστη στο θέλημα της Θείας πρόνοιας.

Και παρά τις Θεϊκές παρεμβάσεις που είχε στην ζωή της δεν πέρασε μια ζωή γεμάτη απολαύσεις και καλοπέραση.

Κατά την εγκυμοσύνη της, λοιδορήθηκε για την ηθική της, κατά την γέννηση του Θεανθρώπου, δεν βρήκε μέρος έστω να γεννήσει ανθρώπινα, παρά μόνο έναν στάβλο, μια φάτνη ζώων, έπειτα κατά την παρουσίαση του Υιού της, πάλι δεχόταν προσβολές για τις διδασκαλίες Του.

Δέχτηκε τον αβάσταχτο πόνο, την πύρινη ρομφαία να διαπερνά την καρδιά της, όταν Τον έβλεπε αργότερα να συλλαμβάνεται και να σταυρώνεται.

Και δεν έφταναν όλα αυτά, αλλά και μετά την Ανάστασή Του, πάλι στο επίκεντρο κατηγοριών και προσβολών προς το πρόσωπό της, έως της τελευτής της.

Πόσο πόνο, πόσες πικρές και πόση αμφιβολία σε ένα πρόσωπο, που πάντα απαλλαγμένο από την σκυθρωπότητα, στέκονταν δίπλα στους ανθρώπους, χαρίζοντας απλόχερα παρηγοριά, ελπίδα και αγάπη, προς όλους ανεξαιρέτως. 

Έγινε το στήριγμα των Αγίων Αποστόλων μετά την Ανάσταση, έγινε καθ’ ολοκληρίαν η μητέρα τους, φροντίζοντας για κάθε ανάγκη όπως και όπου μπορούσε, ώστε να συνεχιστεί η διάδοση του χαρμόσυνου μηνύματος του Ευαγγελίου, μη φοβούμενη συνέπειες, αλλά πάντοτε κρατώντας την σωτηρία της συγκατάβαση, «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου» (Λουκ. α΄ 38).

Αδελφοί μου αγαπημένοι, σήμερα να εορτάσουμε την Αγία της Κοίμηση, όχι με λύπη μα με χαρά, ως γεγονός όχι θανάτου αλλά αιώνιου ζωής.

Και λέμε με χαρά, γιατί μπορεί να έφυγε από τον φθαρτό κόσμο, αλλά πλέον από την ουράνια Βασιλεία του Θεού είναι ή καλύτερα, αν εμείς το επιθυμούμε, μπορεί να είναι, πάντα ζωντανός παραστάτης, παρηγορήτρια, ζωοδόχος πηγή, παραμυθία και τόσα ακόμα εκατοντάδες προσωνύμια, που τις αποδίδουν χιλιάδες άνθρωποι πιστοί για τα ευεργετήματα που απλόχερα προσφέρει.

Είναι η ζωντανή μας μάνα, που πάντα θλίβεται με τις πτώσεις μας και χαίρει με τις χαρές μας, μας σκεπάζει με το ωμοφόριό της και μας κρατά στην ζεστασιά και την θαλπωρή της αγάπης της, που είναι ανεξάντλητη όσο και αν την λυπούμε κάποιες φορές.

Ας γίνει σήμερα η δική της Κοίμηση αφύπνιση για εμάς, στον πνευματικό αγώνα της αιωνίου ζωής που ο καθένας μας δίνει, σε έναν αγώνα, που αν την έχουμε και την κρατούμε δίπλα μας, ως πραγματική μας μάνα, και πιο εύκολος θα είναι και πιο ήρεμος και πάνω απ’ όλα πιο εποικοδομητικός, συναντώντας μαζί της στο βάθρο του φωτός Εκείνον που τόσο αγάπησε και εμείς αγαπούμε, τον Κύριον ημών Ιησού Χριστό.

Αμήν

Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα

Του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη

Εφημ. Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Νέων Παγασών Βόλου

Πηγή: romfea.gr