"Παντοῦ ἡ πλάνη συγκρούεται μὲ τὸν ἑαυτὸ της καὶ ἄθελὰ της, συνηγορεῖ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας.

Πρόσεξε ὅμως! 

Ἔπρεπε νὰ πιστευτεὶ ὅτι ὁ Χριστὸς πέθανε, ὅτι τάφηκε καὶ ὅτι Ἀναστήθηκε.

Kαι ὅλα αὐτὰ γίνονται ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς.

Kοίταξε λοιπὸν ὅτι τὰ λόγια αὐτὰ βεβαιώνουν ὅλα αὐτά.
Λεγει η περικοπη του Ευαγγελιου... 

«Θυμήθηκε», «ὅτι ἐκεῖνος ὁ πλάνος εἶπε ἐνῶ ἀκόμη ζοῦσε». 

Άρα πέθανε! 
«Ὅτι μετὰ ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες θὰ ἀναστηθῶ. Δῶσε λοιπὸν διαταγὴ νὰ σφραγιστεῖ ὁ τάφος». 

Άρα ἐτάφη! 
«Mήπως ἔρθουν οἱ μαθητὲς Του καὶ τὸν κλέψουν». 

Άρα, ἂν ὁ τάφος σφραγιστεῖ, δὲν θὰ γίνει καμμία ἀπάτη! 
Δὲν ἔγινε λοιπόν. Eπομένως ἡ ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεως, μὲ ὅσα προτείνατε ἐσεῖς, ἔγινε ἀναντίρρητη. Γιατὶ ἀφοῦ σφραγίστηκε, δὲν συνέβη καμμία ἀπάτη. 
Eάν ὅμως δὲν ἔγινε καμμία ἀπάτη καὶ βρέθηκε ὁ τάφος κενός, εἶναι φανερὸ ὅτι Ἀ...

Ο ίδιος ο Κύριος, για τον οποίο και δια του οποίου έγιναν τα πάντα, δεν έλεγε πριν από τον Σταυρό, «όποιος δεν παίρνει τον σταυρό του για να με ακολουθήση, δεν είναι άξιός μου» (Ματθ. 10, 38); Βλέπετε ότι και πριν εμπηχθή, ο Σταυρός ήταν που έσωζε;

Αλλά και όταν ο Κύριος προέλεγε καθαρά στους μαθητάς το πάθος του και τον θάνατο δια του Σταυρού, ο δε Πέτρος μη υποφέροντας να τ' ακούση και γνωρίζοντας ότι αυτός έχει εξουσία τον παρακαλούσε, «έλεος σ' εσένα, Κύριε, δεν θα σου συμβή τούτο» (Ματθ. 16, 22), αυτόν μεν ο Κύριος τον επετίμησε, διότι στο θέμα τούτο συλλογιζόταν ανθρωπίνως και όχι θείως· αφού δε προσκάλεσε τον όχλο μαζί με τους μαθητάς του τους είπε· «όποιος θέλει να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή τον εαυτό του, ας σήκωση τον σταυρό του και ας με ακολουθήση· διότι όποιος θέλει να σώση την ψυχή του, θα την χάση, όποιος δε χάση την ψυχή εξ αιτίας εμού και του...

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ζοῦμε τούτες τὶς μέρες μία παγκόσμια ἀπειλή. Ὁλόκληρος ὁ κόσμος βλέπει μὲ φόβο, ἀγωνία καὶ στέκεται μὲ ἀμηχανία ἀπέναντι στὴν ἐπέλαση τοῦ COVID – 19.

Ἄν θέλουμε νὰ δοῦμε βαθύτερα, γιὰ μία ἀκόμη φορά ὁ ὑπερφίαλος καὶ δῆθεν παντοδύναμος ἄνθρωπος προσγειώνεται, ταπεινώνεται, γιὰ νὰ μὴν πῶ, ἐξευτελίζεται. Ἕνας ἀκόμη Πύργος τῆς Βαβέλ καταρέει.

«Καὶ ἦν ἡ πτώσις αὐτοῦ μεγάλη». Ἔρχεται ἕνας ἰός καὶ τὰ διαλύει ὅλα. Τίποτα δὲν εἶναι ὅπως πρὶν ἕνα μῆνα.

Πέρσυ τέτοιες μέρες καὶ κάθε Ἄνοιξη τὸ Ναύπλιο ἔσφυζε ἀπό ζωή. Χιλιάδες μαθητές καὶ τουρίστες κατέκλυζαν τὴν πόλη.

Τὰ καταστήματα ἀσφυκτικά γεμάτα. Τὰ ξενοδοχεῖα ὑπερπλήρη. Οἱ δρόμοι καὶ οἱ πλατεῖες γεμάτες, δυσκολευόσουν νὰ περπατήσεις. Σήμερα ἐρημιά. Ὅλοι οἱ δρόμοι ἄδειοι. Τὰ πάντα κλειστά. Νομίζεις ὅτι βρίσκεσαι σὲ ἄλλο τόπο καὶ χρόνο. Ἀλλά νἄταν μόνον ἐδῶ; Ὁ ἰός χτύπησε ὅλο τὸν κόσμο.

Οἰκονομικοί σχεδιασμ...

Η αιτία για την εισαγωγή της εορτής των Τριών Ιεραρχών στην Εκκλησία είναι το εξής γεγονός:

Κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Κομνηνού (1081 - 1118 μ.Χ.), ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική εξουσία τον Νικηφόρο Γ’ τον Βοτενειάτη (1078 - 1081 μ.Χ.), έγινε στην Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες. Άλλοι θεωρούσαν ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο (βλέπε 1 Ιανουαρίου), χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη φυσιογνωμία. Άλλοι τοποθετούσαν ψηλά τον ιερό Χρυσόστομο (βλέπε 13 Νοεμβρίου) και τον θεωρούσαν ανώτερο από τον Μέγα Βασίλειο και τον Γρηγόριο και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον Θεολόγο (βλέπε 25 Ιανουαρίου), θεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να διαιρεθούν τα πλήθη των Χριστιανών και άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες»,...

Ο Όσιος Ιωάννης ο Καλυβίτης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το έτος 457 μ.χ και έζησε μέχρι το έτος 474 μ.χ. επί βασιλείας Λέοντος του Μεγάλου.

Ο πατέρας του ονόματι Ευτρόπιος και η μητέρα του Θεοδώρα, ήταν ευσεβείς. Ο Ευτρόπιος ήταν άρχοντας, πολύ πλούσιος Συγκλητικός. Μαζί με την Θεοδώρα απέκτησαν τρία παιδιά, ο νεότερος ήταν ο Ιωάννης. Οι άλλοι δύο αδελφοί του έλαβαν αξιώματα και βιοτική ευδαιμονία.

Ο Ιωάννης από μικρός, του άρεσε να διαβάζει τα Ιερά Γράμματα, να πηγαίνει στην Εκκλησία, να ακούει τα Θεία λόγια. Τον καιρόν εκείνο, κάποιος Μοναχός από την Μονή των Ακοιμήτων ήθελε να μεταβεί στα Ιεροσόλυμα οδοιπορικώς και περνούσε από την Κωνσταντινούπολη. Μόλις ο Ιωάννης τον είδε, τον πλησίασε και θέλησε να μάθει για τη ζωή στο Μοναστήρι.

Ο Μοναχός μόλις κατάλαβε τον πόθο και τον ζήλο του Ιωάννη άρχισε να του εξηγεί λεπτομερώς για την Μοναστική ζωή.Ο Ιωάννης ά...

Ο Όσιος Γεώργιος γεννήθηκε σ' ένα χωριό της Κύπρου από γονείς ευσεβείς. Είχε και ένα μεγαλύτερο αδελφό που τον έλεγαν Ηρακλείδη. Αυτός λοιπόν, όταν ακόμα ζούσαν οι γονείς τους, πήγε στους Αγίους Τόπους για να προσκυνήσει. Αφού προσκύνησε, κατόπιν πήγε στη Λαύρα του Καλαμώνας που βρισκόταν κοντά στο σημερινό μοναστήρι του Αββά Γερασίμου στον Ιορδάνη και εκεί έγινε μοναχός. Ο δε Γεώργιος παρέμεινε κοντά στους γονείς του. Αργότερα πέθαναν οι γονείς του και ο Γεώργιος έμεινε ορφανός. Τότε τον παρέλαβε μαζί με την κληρονομιά του ο θείος του, που είχε μια μοναχοκόρη και ήθελε να τον κάνει γαμπρό του. Ο Γεώργιος όμως δεν ήθελε να παντρευτεί και έφυγε στον άλλο του θείο, που ήταν ηγούμενος σ' ένα Μοναστήρι. Αλλά επειδή ο προηγούμενος θείος του πίεζε τον αδελφό του ηγούμενο ν' αφήσει τον Γεώργιο να φύγει από το μοναστήρι, ο Γεώργιος έφυγε κι από 'κει και πήγε στον αδε...

"Ουράνιος Άνθρωπος και επίγειος Άγγελος".

12 Δεκεμβρίου, η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνος του Θαυματουργού.

Σημειώνει ο υμνογράφος για το πρόσωπο του Αγίου τα παρακάτω λόγια:

"Ο Θαυματουργός καν τέθνηκε Σπυρίδων, του θαυματουργείν ουκ έληξεν εισέτι".

Πέθανε ο Άγιος, αλλά δε σταμάτησε να θαυματουργεί.

Καθώς πλησιάζουμε την εικόνα του Αγίου και διαβάζουμε για το χάρισμα της θαυματουργίας του, πόσα θέλουμε να ζητήσουμε!

Ένα όμως τον διέκρινε!

Ήταν απλός!

Ο απλός άνθρωπος είναι μακάριος.

Όλα τα γνωρίζει, αλλά όλα δεν τα αναζητά.

Όλους τους καταλαβαίνει, αλλά όλους δεν τους διορθώνει.

Όλα τα βλέπει, αλλά όλα τα σκεπάζει.

Πολλοί τον θυμώνουν, αλλά ελάχιστα το υπολογίζει.

Τα λίγα τον αναπαύουν.

Πολλά κάνει και ελάχιστα μιλά.

Του είναι άγνωστη η ζήλεια.

Τα λόγια του είναι κατανοητά σε όλους.

Οι σκέψεις του ήρεμες.

Ο ύπνος του "ξεκούραστος".

Γνωρίζει το δίκαιο, αλλά δεν το...